LAMINOWANIE RĘCZNE (METODA KONTAKTOWA)

Laminowanie ręczne jest najstarszą metodą tworzenia kompozytów i form, ale nadal najczęściej stosowaną. Formę (lub model podczas budowania form) po nałożeniu separatora (rozdzielacz, wosk) w pierwszej kolejności najczęściej pokrywa się żelkotem. W zależności jaką powierzchnię zewnętrzną chcemy uzyskać stosujemy różnego rodzaju żelkoty.

Żelkot nanosi się ręcznie, bądź natryskowo nie przekraczając 10mm grubości. Zapewnia on odpowiedni efekt wizualny oraz tworzy warstwę ochronną przed czynnikami ze środowiska zewnętrznego (woda, powietrze, substancje chemiczne).Po częściowym utwardzeniu żelkotu ( po dotknięciu żelkot nie zostaje na palcu, ale widać odcisk na żelkocie) nakłada się niewielką warstwę żywicy ( ówcześnie zmieszanej z odpowiednim utwardzaczem). Następnie nakłada się poszczególne warstwy zbrojenia i znowu przesyca się żywicą przy pomocy pędzla lub wałka. Ważnym jest aby usunąć nadmiar żywicy i powstałe pęcherzyki powietrza, dzięki czemu laminat staje się bardziej wytrzymały.

Laminat utwardza się w temperaturze pokojowej , jednak proces ten można przyspieszyć stosując podwyższoną temperaturę co skutkuje także podwyższeniem odporności cieplnej laminatu. Technologia laminowania ręcznego jest powszechnie stosowana dzięki swym nieograniczonym możliwościom. Stosuje się ją przy małych oraz dużych gabarytowo wyrobach, zarówno nieskomplikowanych, jak również dla części o bardzo złożonych kształtach przy małej i średniej seryjności, a ze wzglądu na niskie nakłady także do wyrobu prototypów.

Zastosowane materiały:

Zbrojenie: włókno szklane, węglowe, aramidowe lub inne syntetyczne lub naturalne włókna

Żywice: Najczęściej poliestrowe lub epoksydowe. Typ żywicy, inicjatora lub utwardzacza trzeba dobrać według niezbędnego czasu pracy przy wyrobie, według wymagań dotyczących charakterystyki wytrzymałościowej, odporności cieplnej i chemicznej lub wymagań specjalnych (obniżona palność, niski skurcz na potrzeby wytwarzania form itp.), zawsze biorąc pod uwagę końcowe zastosowanie wyrobu.

ŻELKOTY

Warto teraz wspomnieć jeszcze o żelkotach, które są sciśle związane z żywicami oraz wytwarzaniem form. Żeby lepiej zrozumieć to pojęcie wyjaśnijmy najpierw czym jest żelkot i jakie jego rodzaje możemy spotkać.

Ogólna definicja żelkotów jest dość skomplikowana i nie każdy mógłby ją zrozumieć bez specjalistycznej wiedzy, tak więc nieco ją uprościmy. Żelkot to inaczej żywica żelkotowa na bazie poliestrów lub epoksydów która przede wszystkim nadaje gotowym wyrobom odporność i trwałość, a po za tym pożądany kolor i połysk. W zależności od tego jaką powłokę zewnętrzną chce się uzyskać, stosuje się różnego rodzaju żelkoty. Do wykonania form używa się żelkotów o dużej twardości oraz odporności na ścieranie i czynniki chemiczne. Z kolei w przypadku kiedy żelkot będzie stanowił powłokę wykończeniową w gotowych elementach kompozytowych jego głównymi cechami będą: odporność na promienie UV, polerowalność w celu nadania połysku, oraz odporność na warunki pogodowe.

Do żelkotów można również zaliczy żelkoty silikonowe, które sprawdzają się w produkcji elementów o nieregularnych kształtach takich jak: figurki, rzeźby i wszędzie tam gdzie mamy ujemne kąty, a widoczna linia podziału jest niewskazana.

Zastosowanie

• formy wtryskowe
• formy do wyrobów produktów z pianki integralnej
• formy odlewnicze
• formy kopmozytowe do wyrobów laminatów